Evet, okulumu seviyorum.

Özel okulda okuma isteğim hep vardı. Derslerde öğrenci sayısı çok az. Öğretmenlerle birebir ders işlersiniz. İstediğiniz şeyi bizzat odasına gidip kendisiyle konuşursunuz. Protokol diye bir şey neredeyse yok.Kulüpleri inanılmaz etkin ve okul buna gerçekten çok büyük paralar yatırıyor. Okulun kampüs ortamı çok güzel. İstediğiniz gibi eğitim programlarına katılabilirsiniz. Çift ana dal,yan dal,yurtdışı vs. ve gerçekten sandığınızdan daha kolay.Sene içinde bir sürü konferans,tiyatro,etkinlik olur.Takip etmezsen haberin bile olmaz orası ayrı.

İnsanlarla ilgili şeylerden konuşmayı seviyorum. Duyguları düşünceleri nasıl değişir,değiştirmek öyle kolay mı, zorsa nedenleri neler.Temel şart bu; insanlarla ilgili şeyleri merak etmek. Çocuklarla ilgilenmeyi de seviyorum. İleride ya vazgeçersem diye kaygılarım vardı ama sadece çocuklarla ilgilenmek zorunda değiliz. İstediğin alanda iş bulmak mümkün. Hapishaneler,okullar,şirketler (gerçekten çalışabiliyoruz,tabi yabancı dil falan isterler orasını bilmem :) ) özel rehabilitasyon merkezleri,evlilik,aile danışmanlığı vs.

Kulüplerin etkin çalışması.
Kampüs ortamı.
Her yerin birbirine yakın olması.
Derslerin birebir işlenmesi.
Öğretmenlerle görüşebilmek için takla atmak zorunda olmamak.
Başarılı olan öğrencinin bütün öğretmenler tarafından fark edilme imkanı ve desteklenmesi.

İngilizce eğitiminin öyle mükemmel olduğunu söyleyemem ama bu talebin o yönde olmamasıyla da alakalı olabilir.Kafa dengi insan bulmak kişi azlığından dolayı zor olabiliyor gerçi kulüpler var ama yine de genel profil biraz sıkıntılı.Öğrencilerin tartıştığı,sürekli birşeyler için birlik olduğu bir ortam kesinlikle yok.Herkes kendi halinde takılıyor.Bu yönünü gerçekten sevmiyorum ve devlet okullarına göre yemekleri pahalı.