Şimdi Türkiye'de mezun olan yazılım sektörü içerisinde çalışacak bireylerin durumu üzerine konuşalım. İlk mezun olduklarında, canavar gibi çıkıyorlar ve kendilerini büyük projelerin içinde değer yaratıcı varlıklar olarak göreceklerini düşünüyorlar. Ancak sektöre adım attıklarında bazen büyük hayal kırıklıkları yaşayabiliyorlar. Çok iyi eğitim almışlar, kendilerini iyi donatmışlar; sadece lisans eğitimiyle kalmamış, pek çok yan kurs ve diğer eğitimlerle de kendilerini geliştirmişler. Fakat bir bakıyorlar ki, sektörde öyle işler yok.

Bu durumla karşılaştıklarında, bir hayal kırıklığına uğrayabiliyorlar. İlk olarak, kendilerini bu duruma hazırlamaları gerekiyor. Lisans eğitimi içerisinde, yazılım projelerinin süreçlerini öğreniyoruz; Software Development Life Cycle (SDLC) dediğimiz bir yazılım projesinin hangi aşamalardan geçerek yürütüldüğünü görüyoruz. Fakat gerçek hayata geldiğimizde, bu süreçlerin ne kadar uygulanabildiği büyük bir soru işareti. Bu nedenle, onlara hazırlıklı olmalarını öneririm.

Türkiye'de yazılım sektöründe uzmanlaşma yeni yeni başlamış bir konu. Son zamanlarda, yazılım mimarları ve yazılım geliştiricileri ayrılmaya başladı; test mühendisleri de yeni yeni test mimarlarından ayrılmaya başladı. Teknoloji bazında uzmanlaşmalar da yeni yeni ortaya çıkıyor. Uzmanlaşmak çok önemli. Aslında bunu daha genel bir perspektife yayabiliriz; yani sadece yazılım üzerinde durmamıza gerek yok. Ancak yazılım alanında bu daha da önem kazanıyor. Çünkü "Deniz derya bir konu, ben her birini yapabilirim." diyerek bu işe girilirse, zaten hiçbir şey yapılamayacaktır. Türkiye'de bunu şimdilerde daha çok görmeye başladık.

Zaten Avrupa'daki yazılım sektörü ile Türkiye'deki yazılım sektörü arasında karşılaştırma yaptığımda, arada gördüğüm en büyük farklardan biri, orada uzmanlıkların çok iyi oturmuş olması, kaliteye önem verilerek çalışıyor olmaları ve süreç bilincinin yerleşmiş olması. Biz ise burada, bu yapıların yeni yeni oturtulduğunu gözlemliyoruz.