En çok mühendislik ekonomisini kullandığımı söyleyebilirim. Bugüne kadar böyle oldu, muhtemelen bundan sonra da böyle olacak. Biz çalışanlar olarak şirkete, çalışanlara, topluma ve devlete değer katacak faaliyetler yapmaya çalışıyoruz. Günün sonunda, faaliyetlerimizin bir değer yarattığından ve para kazandırdığından emin olmamız gerekiyor. Attığımız her adımın aslında ekonomik sonuçlarını hesaplıyoruz. Özellikle mesleğin ilk yıllarında daha uzman işler yaptığımız zaman olaya daha dar çerçeveden bakıyoruz. Belirli birkaç ders konusunda spesifik hale geliyor. Mesela, kariyerimin başındayken daha çok optimizasyon teknikleri, üretim planlama ve stok kontrolü üzerinde duruyordum. Zaman geçtikçe ve sorumluluğum arttıkça, kapsadığım fonksiyonel alanlar da arttı ve kullanmam gereken tekniklerin sayısı da artmaya başladı.

Mesela lojistik olarak bir depo kurmam gerektiğinde, tesis yer seçimi ve yerleşimi sorunlarıyla karşı karşıya kaldım. Depo içerisinde koyacağımız malzemeleri seçerken malzeme bilimi önemli hale geldi. Alacağımız forkliftlerin raflar arasında dönüp dönmeyeceğini teknik resimlere bakarak çözdük. İşe alacağımız personel sayısını hesaplarken iş etüdü ve ergonomiyi kullandık. Yeni bir sistem devreye almamız gerektiğinde bilişim sistemleri ve ilişkisel veri tabanları devreye girdi. Tüm bunları bir arada kullanmamız gerekti.

Tabii şunu da söylemek lazım: Bu sorunlarla karşılaşıyoruz ama bu problemleri çözerken aslında bu teknikleri çok fazla kullanmıyoruz. Bunlar daha çok bizim problemi tanımamıza yardımcı oluyor. Çünkü gerçek hayatta karşılaştığımız bu tür problemler, okulda gördüğümüz derslerdeki gibi karşımıza gelmiyor. Zaman zaman bu problemler bir araya gelerek karmaşık bir yapı oluşturuyor. Mühendislik nosyonuna ve mühendislik bilgisine sahip olmak, karşılaştığımız problemleri anlamamıza ve bunları kiminle çözebileceğimiz konusunda yol göstermeye yardımcı oluyor.