Annelik çalışan anneler için çoğu zaman bir vicdan azabı çünkü evde bırakıp geliyorsunuz veya okula gönderemiyorsunuz. Saatler çok fazla elverişli olmuyor. Böyle olunca başlı başına zorlu bir iş haline geliyor ama çocuklar bir şekilde büyüyor. Önemli olan onlarla kaliteli ve doğru vakit geçirebilmektir. 24 saatinizi onlarla geçirmek değil ama karşılarında güçlü, çalışan, eli ekmek tutan, emek veren bir anne görmeleri önemli çünkü sadece söylediklerinizle değil yaptıklarınızla sizi izliyorlar. Çocuklara söyledikleriniz yeterli değil. Sizi izleyerek öğreniyorlar ve rol model olarak alıyorlar. Dolayısıyla bu kısım çok önemli.

Belli bir yaşa geldikten sonra sizinle artık o kadar iletişim halinde olmuyorlar, size o kadar fiziksel olarak ihtiyaçları olmuyor. Dolayısıyla bu süreç gelip geçiyor ve sonrasında çocuklarınızla paylaştıklarınız kalıyor. Bu yüzden hep takvim üzerinde çalışıyorum. Hep çocuklara ve işe hangi zaman dilimini ayıracağımı, onlar yattıktan sonra ne yapacağımı planlıyorum. Çok yoğun olduğum dönemlerde anneanneden, babaanneden ve komşulardan destek alıyorum ama onun dışında mümkün olduğunca hafta sonlarını ve akşam saatlerini çocuklarıma ayırarak, sabah mutlaka bir sevgi kupası doldurduktan sonra çıkarak bu süreci yönetmeye çalışıyorum.