Şirketler performans ve sonuç yaratarak ölçülebilir, başarılı, etkin ve verimli iş sonuçları yaratmak istiyor ama artık çalışan segmentasyonu değişti. Y jenerasyon bir çalışan olumlu bir deneyim yaşamak istiyor, sadece sonuçla ilgilenmiyor ve gidiş yolundan da puan istiyor. Dolayısıyla gençler olumlu bir deneyim yaşamak, anlamlı bir yaşantının bir parçası olmak ve üretmek istiyor.

Burada şirketleri gençlerin beklentileriyle buluşturmak son derece önemli. Zaten inovasyon denilen şey de buradan çıkıyor. Şirket inovatif olduğunu söyleyip inovasyona yatırım yaparak en yenilikçi gençleri istihdam etmek istiyor fakat istihdam ettikten kısa bir süre sonra, ölçümlemelerimize göre yaklaşık 6 ay sonra bu genci o paradigmanın tiranlığına, statükonun keskin dünyasına sokup çok inovatif alanlar sağlamamaya başlıyor. Biz de buna uyumsuzluk diyoruz. O uyumsuzluk da çalışan mutluluğunu ve memnuniyetini düşürüyor ve performans üzerinde olumsuz etkileri oluyor.

Burada şirketlerin sadece Y jenerasyonunu anlaması yeterli değil. Y jenerasyonu da şirketlerin altyapısını, şirketlerin, Türkiye’nin ve dünyanın nereden geldiğinianlaması gerekiyor. Bu yüzden jenerasyonel sistem çalışmaları çok kıymetli çünkü mevzu sadece geleceği anlamak değil, geleceği kavrayabilmektir. Geleceğe hazırlanabilmek için de önce geçmişi anlamak ve onurlandırmak gerekiyor. Geçmişin jenerasyonel kodlarını anlamak bence çok kıymetli. Bu yüzden birbirimizi yargılamamayı öğrenip, birbirimizi var olduğumuz haliyle görerek güçlü yanlarımızı sistemin faydasında kullanırsak, o zaman anlamlı bir ürün ortaya çıkar. Yargılamaya devam ettiğimizde ise bu beyhude bir çaba olur, bizi hiçbir yere götürmez ve inovasyon çıkmaz.