Ben burada tek bir şey söylüyorum: Konfüçyüs'ün felsefesini öneriyorum. Sevdiğin işi yaparsan, hayatta çalışmazsın; ömrünce çalışmıyor olursun. Bu noktada kişinin neyi sevdiğini düşünmesi gerekir. Ben hayatta en çok ne yapmayı seviyorum? İşte, okumayı seviyorum. Benim için akademisyenlik uygun bir meslekti. Ancak, öyle kişiler var ki "Dört duvar arasında durmam," diyorlar. Hareketli karakterleri ve yapıları var. O zaman onlara uygun bir meslek seçmek gerekir.

Şunu unutmamak gerek: Mesleğiniz, hayatınızda en az kırk yıl boyunca günde en az sekiz saat beraber olacağınız en yakınınız olacak. Bu nedenle, sevmediğiniz biriyle ya da bir şeyle bu kadar uzun süre yaşamak mümkün değildir. Sevgi çok önemli. Gençler şimdi biraz maddi getirilerine odaklanarak meslek seçiyorlar. Bunun çok yanlış olduğunu düşünüyorum. Ben, sevdiğiniz işi yaparsanız maddi çıkarların da sonrasında geleceğine inanıyorum. Başarı da gelecektir çünkü maddiyatın arkasından geleceğini düşünüyorum.