İnsanların işini sevmesini çok iyi anlıyorum. İşlerini seven, çok detaylı ve teknik çalışan insanlardan çok iyi uzmanlar çıkıyor. Yönetici olabilmek için gerçekten insan doğasını bilmek, insanı her şekilde kabullenmek ve insanlarla empatikurabilmek gerekiyor. 

Bir yönetici gündelik hayatta işlerin detaylarını arkadaşlarına bırakıyor. Ekibin ruh halini ve motivasyonunu yönetmekten sorumlu olması, ekibe vizyonvermesi, ekibin koçluğunu yapması ve potansiyellerini en iyi gerçekleştirebilecekleri yolda onlara adım adım destek olması gerekiyor. Bunu da ancak gerçekten insanlarla birlikte olmayı, konuşmayı ve insanlara bir şeyler öğretmeyi seven kişiler daha iyi yapabilir. Bu yüzden uzman ve yönetici arasındaki en temel fark; yöneticilerin her zaman en empatik ve en sempatik haliyle çalışanlarına koçluk verebilmesidir.