Çok keyifliydi. Ben çok severek okudum. Ekibimiz gerçekten çok iyiydi. Çok eğleniyorduk; ilk iki yıl derslere pek girmedik, itiraf etmeliyim ki. O yüzden de çok eğlendik ama yine de sıkı bir grup olmuştuk. Hâlâ da bir aradayız. Çok keyifli bir eğitim aldık. Bir sürü meslektaş edindim tabii ki. Hâlâ görüşüyoruz ve birbirimize gerektiği zaman çengel atıyoruz. "Şu var mı? Bu var mı?" gibi.

Eğitim olarak kimya mühendisliği gerçekten dolu bir eğitimdi. Bir arkadaşım vardı; ismini söylemeyeceğim. Kulakları için. O girdiği andan itibaren biliyordu, "Ben kimya mühendisi olmayacağım" diyordu. Zaten yapmadı da. Ama şöyle diyordu: "Bu eğitim, kokteyl sırasında muhabbet sırasında, söyleyecek çok değişik güzel şeyler veriyor. En azından bunu kullanacağımı biliyorum." Hakikaten de öyle. Çünkü bir şeyin fiziğini, kimyasını anlayabilmek gerekiyor. O sırada kafa yoruyorsunuz: "Bu nasıl çalışır? Bu ne yapar? Bu niye böyle karışır? O niye karışmaz?" Bunları düşündüğünüz için aslında ilginç bir birikiminiz oluyor.

Dediğim gibi, bu eğitim size çok güzel bir altyapı oluşturuyor. Boğaziçi özelinde kimya mühendisliği, tabii ki Boğaziçi'nin kendine has bir yapısı var. Yani, mühendislik ortamında mühendislik yapacak kişilerden çok, ortamı bilen ama daha yöneten, çeviren kişiler yetiştiriyor. Görünüşe göre mühendislik anlayışım, daha çok elini kirleten değil de kirletenlere yönlendiren kişilerde şekilleniyor. Ama bu eğitimin içinde bir şekilde bütün bu bilgileri ediniyorsunuz. Bu da güzel, keyifli oluyor. Benim için her şekilde çok memnunum. Kimya Boğaziçi kimya mühendisliği okuduğumu herkese öneriyorum.