Türkiye'deki sektör, geleneksel kanal üzerinden geliyor. Özellikle uluslararası mağazaların Türkiye'ye gelme maceralarıyla, gitme maceraları bir oldu; çoğu kapatıp gitti. "Türkiye'de özellikle beyaz eşya sektörü üstünlüğünü kimse geçemez." şeklinde bir yorumumuz olmuştu, ben bugün de aynı şeyi söylüyorum. Onların pazar payı %8 veya %9 oluyor, çok fazla etkinlikleri olmuyor. Hem yerel zincirler hem de yabancı zincirlerden bahsediyorum. Geleneksel kanal daha da gelişecek fakat biraz da kendileri gelişmeleri gerekiyor. Gelecekte geleneksel kanalın daha çeşitlendirilmesini istiyorum. Örneğin; züccaciye, mobilyacı, halıcı gibi. Öncelikle küçük metrekarelerde bu iş yapılmaması gerekiyor. Bundan 10 sene sonra 400-500 metrekarenin altında herhangi bir mağaza varsa, bilin ki o mağaza zarar ediyordur. Çeşitlendirmeyi arttırmaları gerekiyor. Özellikle ankastre pazarı şu anda çok gelişiyor. Mutlaka ankastre çeşitlerini koymaları gerekiyor çünkü bu pazar, Türkiye geleceğinin pazarlarından bir tanesidir. Zaten ankastre fırınların kullanımı Türkiye'de %85-90 oranına geldi. Ankastre oranı, solo fırını geçti. Çünkü ankastre stantları çok geniş ve güzel konseptler var. Özellikle Anadolu'da müşteriler çok önemli. 70-80 bin kayıtlı müşterisi olan ve müşterilerin onlar için çok anlam ifade eden mağazalar var. Biz bu mağazalara gidip onlara beyaz eşya teklif ediyoruz. Teşhir açarak o müşterilerden biz de faydalanıyoruz. Gelecekte, özellikle Anadolu'da büyük mağazaların daha geniş metrekarelerde çok daha büyük iş yapacağına inanıyorum. Bu geleneksel kanal Türkiye'de sürecektir. Çünkü müşteri mağazaya gidip çamaşır makinası istediğini söylüyor, direkt gönderiyorlar. Kaç kilo veya kaç devir olduğuna, ödeme koşullarına hiç bakmıyorlar. Bu tip pazarlar hala Anadolu'da var. Dolayısıyla tüketicilerle bayilerin kurmuş olduğu duygusal ilişkiler, geleneksel kanalın ileride daha çok yolu olduğunu gösteriyor.