Endüstri mühendisliğine başlarken ilk sene temel dersler alıyoruz, herkes gibi. Sonra, üçüncü sınıfa geçince farklı bir durumla karşılaşıyoruz; ikinci sınıfta bile, böyle bir acayiplik yaşadım. Yani ben birazcık demoralize oldum. Endüstri mühendisliği bu mu? Yani bunu mu yapacağız? Pek fazla ders almıyoruz; bir iki tane, bin dokuz yüz elli öncesi endüstri mühendisliğinin süreçlerini anlatan, işte, time study, motion study falan gibi ilk Amerika'daki tren üretiminde çalışan insanların nasıl daha etkili çalıştırılacağını anlatan süreçlerle karşılaşınca, kafamda soru işaretleri oluştu. Ancak daha sonra üçüncü sınıfa başlayınca, oradaki birtakım stokastik süreçler, matematiksel süreçler ve modellemelerle karşılaşınca sevindim. Evet, bunu yapacağız ve çok güzeldi; çünkü bir şeyler geliştiriyoruz, model ortaya koyuyorsunuz.

Bilkent güzeldi. Yani Bilkent, izole bir yer. Orada çok fazla durmamak lazım ama Bilkent'i de yaşamak lazım. Bilkent'in kütüphanesi, başka hiçbir yerde erişemeyeceğiniz bir imkan sunuyor. Herkes değerlendirmiyor ama o imkanın orada olması ve ihtiyaç duyduğunuzda ona erişebilmeniz, ya da "Şu kitabı istiyorum, çalışmamla ilgili araştırmamda bu yok, getirtebilir miyiz?" dediğinizde onun getirtilmesi çok önemli şeyler. Kaynağa ulaşmak açısından bunlar çok kıymetli. Bilkent'in endüstri mühendisliği de entelektüel seviyesi belli bir çıtanın üstünde; hocaların backgroundlarına baktığınızda, bunu görebiliyorsunuz.