Ben hiçbir zaman 20 yıl sonra kendimi nerede görüyorum gibi planlar yapmadım. Hep daha yakın dönemde orta vadeli planlar yaptım ve bunları başarmışsam kutlamasını da bildim. Dolayısıyla bence her başarıyı kutlamalılar. Nasıl başarısızlıklarda gerçekten üzülüyoruz, başarıyı da kutlamalarını öneriyorum. Ayrıca hedeflerini koyarlarken daha gerçekçi hedefler koymalarını tavsiye ediyorum. Günün sonunda başardıklarında, bunu onların daha çok motive edeceğini düşünüyorum. Eğer ki bu hayatta çok şanslı değilsen ya da bir çevre içinden belli bir şeyler elde etmemişsen çok çalışman lazım. Şans ve çevre faktörü belli bir noktaya kadar insana başarı sağlıyor. Ama bir süre sonra, her şey çalışmakla çok daha farklı noktalara gelebiliyor. Üniversitede çalıştılar, bundan sonra da çok çalışacaklar. Çalışırken kendilerini bir şekilde geliştirecekler. “Ben öğrendim, tamam, oldum.” demeyecekler. Sürekli bir şeyler öğrenecekler, öğrenmeyi talep edecekler. Kendilerini geliştirecekler. Artık maalesef günümüz dünyasında ekmek aslanın ağzında. İşin gerçeği bu. Keşke her üniversite mezununun rahatlıkla başlayabileceği bir işi olsa. Ama maalesef öyle değil. Belli pozisyonların sayısı çok az ama buna başvuran insan sayısı belki binlerce. Dolayısıyla farklılaşmalılar. Kendilerini geliştirirken, yeni şeyler öğrenirken; bir taraftan da o pozisyonu isteyen başka arkadaşlarından biraz daha farklı bilezikleri kollarına takıyor olmaları lazım.