Ben şöyle diyorum: Yıldız Teknik Üniversitesi gerçekten insanın içinde yaşayan bir duygu. Ama bunu yaşayabilirseniz, bu okulun çocuğu olmak, bu ülkenin çocuğu olmak... Benim hep söylediğim bir cümle var: Derslerde bu okulun çocuğu olmaktan gurur duyuyorum. Bu ülkenin çocuğu olmaktan da, öncelikle bu ülkeyi çocuğu olmaktan gurur duyuyorum ve bu okulun çocuğu olmaktan gurur duyuyorum. Zaten bunu böyle yaşarsanız, o zaman bu ailenin içindeki ufak tefek sorunları görmezsiniz. Ama her defasında "ben bu okulu sevmiyorum" veya "bu ülkeyi sevmiyorum" derseniz, o sorunlardan kaçamazsınız.

İlk girdiğim andan mezun olduğum ve çalıştığım ana kadar hep Yıldız olmaktan gurur duydum. Öğrencilere tavsiyem, yaşamış oldukları sorunları, üniversitede yaşamış oldukları sorunları hep beraber çözme yoluna gitmeleri; eleştirmek dünyanın en kolay yolu. Derslerine gerçekten iyi çalışsınlar. Mutlaka öğrenci kulüplerinde aktif projelerde yer alsınlar. Bu projeler etkinlik yapan kulüpler olabilir, ya da kalite ve verimlilik kulüpleri olabilir. Bu tip kulüplerde sektörle temas etsinler. O zaman bize de ihtiyaç kalmayacak; kendi işlerini kendileri bulacaklar. Kendilerini ceviz gibi bir kabuğa kapatırlarsa, emin olun ki bir değişiklik olmayacak. Hayatlarında üniversiteden girip mezun oldukları gibi mezun olacaklar.