Bir jenerasyon karması içerisinde var olduğumuzu hatırlamamız gerekiyor. Nasıl ki evde birkaç jenerasyonla bir arada yaşıyorsak, iş hayatında ve gerçek dünyada da böyle yaşıyoruz. Bizim gibi olmayan, bizim yaşadığımızı yaşamayan, hikayesi farklı olan birini gördüğümüzde ona bakıp “Seni kendime ait yargılarla değil, sana ait gerçeklerle görüyorum.” demeyi öğrenmemiz ve onun gerçeklerini görmemiz gerekiyor.

Mesele sadece dijital dünyaya adapte olmak değil. Mesele, geçmişte yaşadığımız hikayenin kodlarını da görüp tanımak, ona saygı duymak ve o geçmişi bir miktar onurlandırmaktır. Dünyanın ve Türkiye’nin geçtiği bir takım evreler var, bunlar bugün iş dünyasının kodlarını belirleyen evrelerdir ve bu evreleri yok sayamayız. Bunları mutlaka tanımak, görmek ve anlamlandırmak gerekiyor çünkü ancak o zaman gençler üst kuşakların neden bugündavrandıkları gibi davrandıklarını daha iyi anlayabileceklerdir. Ben ortak bir noktada buluşulabileceğini düşünüyorum. Herkes kendi jenerasyonunu en iyi jenerasyon sanma eğiliminde, insanlar dünyaya ideolojik kulelerden bakıyor ama bu bence en büyük muhafazakarlık. Bir gencin dünyayı kendi ekseninden görmesiyle orta yaşlı bir bireyin “biz eskiden” demesi arasında hiçbir fark yok.