Bunlar bir örnek değil, sadece yaşadığım süre boyunca tanık olduğum şeylerdir. Çalıştığı mevkiden tamamen koparak sırtına çantayı alıp dünyayı gezen, çok büyük şirketlerde GMY ve alt pozisyonlarda olup iş hayatının stresinden çıkarak kendi işini yapan, bunların tamamen dışında ailesiyle veya kendisiyle bambaşka bir iletişim ve platform içinde hayatına devam eden, kanser gibi çok büyük hastalıkları yenen, MS olup atakları gerileyen danışanlarım var. Panik atak, bipolar, şizofren gibi hastalar gerçekten düzenli terapi alıyorsa ve eğitimle beraber felsefesini öğreniyorsa çok kolay bir yol haritası haline geliyor. Bunun haricinde İstanbul’dan uzaklaşıp yurtdışında veya İstanbul dışında yaşamaya karar veren danışanlarım da var.

Ortak anlamda söyleyebileceğim tek şey; beraber çalışmaya başladığım herkesin geldiği noktadan daha iyi bir durumda olduğudur. Bundan 3 gün önce bir danışanım bana ilk defa geldi. Bu tip öğretilere hiç inanmayan, çok sorgulayan ama artık çok çıkmaza girdiği için bunu denemek isteyen birisiydi. Çıkarken de bugüne kadar hiç işe yaramayan kimsenin olup olmadığını sordu, ben de olmadığını söyledim. O da gülümseyerek belki kendisinin ilk olabileceğini söyledi, ben de böyle bir örnek olmasının güzel olacağını söyledim. O anda onun gözlerindeki umutsuzluğu gördüm ve konu benden çok bağımsızdı. Ertesi gün yarım saat boyunca kendindeki değişiklikleri ve bunların nasıl gerçekleştiğine inanamadığını anlattı. Dolayısıyla bugüne kadar hayatı değişmeyen hiç kimse yok, varsa da bana lütfen haber versin. Benim de en büyük motivasyonum; kişinin buradan çıktığı andan itibaren o değişimi gözlemlemek ve ona tanık olmak diyebilirim.