Bence harika bir iş yapıyorsunuz. Benim demin anlatmaya çalıştığımın etrafında baktığımda, demin sordun ya, üniversite eğitimi. Bu bence daha büyük bir eğitim. Dolayısıyla burada öğrendiğiniz, birbirinden öğrendiğiniz, buraya katılan insanlardan öğrendiğiniz, bu işin operasyonunda edindiğiniz tecrübeler ve üniversitede öğrenecekleriniz; yani çok daha fazlası. İçinde bulunduğumuz çağda bilgi statik değil. Bakın, bugün Harvard Üniversitesi, eğer Harvard bu işteki en iyilerden bir tanesiyse, Harvard Üniversitesi'ndeki müfredat ile, o Turkcell'in reklamında olduğu gibi, Dicle Üniversitesi'ndeki müfredat arasında hemen hemen hiçbir fark yok. Ama o müfredatı size sunan insanların üslupları farklı. Ve o iki ortamda sizin beslendiğiniz insanlar birbirinden farklı. Dolayısıyla birbirimizden öğrenmeye başlamamız gerekiyor. Birbirinden öğrenmenin en önemli yolu da bu.

Böyle bir şeye girerken de, "Ya yapamazsak? Ya bize gülerlerse? Ya bizimle dalga geçerlerse? Ya destek olmazlarsa? Ya finansal destek bulamazsak?" diye düşünmekten kaçınmalıyız. En iyi fikirleri burada öldürdüğünüz sürece hiçbir yere gidemiyorsunuz; farkı böyle yaratıyorsunuz.

Son olarak, şunu söyleyeyim: Ayşegül Deleniz, eski Intel'in başkan yardımcısı, sonra bambaşka bir kariyer yoluna gitti. Ayşegül Deleniz'den geçen sene duydum, çok güzel bir sözü var. Diyor ki, "Silikon Vadisi'ne gittim, ilk öğrendiğim şey şu: İki tane şirket batırmayanın yüzüne bakmıyorlar." Çünkü o zaman hani bizim güzel bir veciz sözümüz var. Belki sonra kesersiniz, kesmezseniz de kullanabilirsiniz. "Eşşekten düşenin halinden eşşekten düşen anlar." Eşekten düşmeniz lazım ki nerenin acıdığını veya kendinizi nasıl kurtarabileceğinizi başkalarına anlatabilmek için. Teorik olarak anlatamazsınız. "Bak, düşerken şöyle yap, elini böyle koy." Mike Tyson'ın söylediği gibi, "Burnuna ilk yumruğu yiyene kadar hepimizin harika bir planı var." Ama o ilk yumruğu yedikten sonra, göreyim ben sizin planınızı.