Geleceğin meslekleri mutlaka var. Her çağ, kendine has meslekler üretiyor. Mesela geçenlerde nefes koçu diye biriyle tanıştım. Mesleği buymuş. "Ne yapıyorsun?" dedim, "Nefes koçuyum." falan dedi. Sonra fotoğraflarını gösterdi. Pet şişeleri kesip insanların ağzına sokup nefes aldırıyormuş. Böyle bir meslek var ve çok para kazanıyormuş, öyle konuştu. Yani benim zamanımda hiç kimsenin ideallerinde nefes koçu olmak yoktu. Demek ki çağlar, kendi mesleklerini üretiyor.

Bu işin bir tarafı; diğer tarafı mühendislik. Ben, mühendisliğin bu endüstri devriminden, bilgisayar devriminden sonra, yapay zeka ve robotik çağında yeni bir çağ geleceğini düşünüyorum. Yani yeni bir mühendis sınıfı doğacak: daha yetkin, daha multidisipliner ve daha fazla farklı bilim dalını bir araya taşıyabilecek mühendisler. Genetik, şüphesiz geleceğin en önemli alanlarından biri olacak. Instagram çağında yüz estetiğinin yüzde kırk oranında arttığını düşünürsek, yeni dönem insanının daha kusursuz olma adına sadece doğum öncesi riskleri elimine etme değil, mevcut hayatını da daha uzatma, kaliteli hale getirme ve daha uzun yaşama beklentisinin genetiğe yansımaları olacağını düşünüyorum.

Türkiye’ye bakacak olursak, insan ruhuna yönelik çalışmalar yapan mesleklerin çok önem taşıyacağını düşünüyorum. Çünkü biz, doğu ile batı arasındaki sıkışmışlık içerisinde, mühendisliğe dönme ile mütevazı bir hayat peşinde koşma arasında bocalıyoruz. Bu bocalamada çok ciddi bir kitle oluşacak. Mesela, bugünün yüzde otuzu aşan genç işsizlerini düşünün; gizli işsizlerle birlikte bu oran yüzde elliyi bulur. Ülke nüfusu kadar boşlukta, salınımda ve ne yapacağı konusunda endişeye sahip insanlar olacak. Sanıyorum, bu boşluğu doldurmak adına birçok yeni ara meslek doğacak.