Koruncuk; bizim tabirimizle ebeveyn bakımından yoksun, korunma ihtiyacında olan çocuk demektir. Ailenin ekonomik veya sağlık problemleri, ailedeki bireylerin hapse girmesi ya da uyuşturucu kullanması gibi durumlarda, aile çocuklara bakamadığı için, çocuklar devlet koruması altına girer. Türkiye’deki çocuklara ebeveynleri tarafından bakılamıyorsa veya çocuklar istismara uğruyorsa; çocuğun ailede kalıp kalmayacağı, evlatlık verilip verilmeyeceği konusunda tek yetkili mercii devlettir. Biz de bu devlet korumasına giren kardeşlere bakıyoruz.

Bizim köyümüzde kardeşler bir arada yaşadığı için aile birlikteliğini kardeşlik üzerinden yürütüyoruz. Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü’ne açtığımız yerleri bildiriyoruz veya kurumda olan çocuklar biyolojik aile yanına dönebiliyor. Genelde bizden koruyucu aileye değil, biyolojik ailesine geri dönüyor çünkü biz bir nevi koruyucu aile gibi çalışıyoruz. Yerimiz açıldığı zaman devlet bize yerimize göre kardeş gönderiyor. Dolayısıyla çocukları Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü Çocuk Hizmetleri’nden alıyoruz. Çocuklar bir şekilde devlet koruması altına girdiyse devlet kurumlarında veya bizim köyümüzde kalıyor. Eğitim hayatları bitene kadar da çocukların her şeyini biz karşılıyoruz ve onları çevredeki okullarda okutuyoruz.

Büyüdükleri zaman onlara dışarıda ev açıyoruz, bunun için yarı bağımsız yaşam dediğimiz bir modelimiz var. İnsanlar üniversiteden mezun olunca iş bulsa bile faturalarını ödeyecek kıvama hemen gelemiyor. Biz de o süreci daha sağlıklı geçirebilmeleri için onlara ev açıyoruz, onlar da köyden kardeşleri veya arkadaşlarıyla birlikte o evlerde yaşıyorlar. Evlenirken çeyiz yardımı yapıyoruz, ev açıyoruz ve kız istemeye gidiyoruz veya bizden kız isteyebiliyorlar. Bu şekilde onları hayata hazırlıyoruz.