Uzun yıllar aynı şirkette çalışıyor olmak bizim için çok nadir görülen bir durum değil, tam tersine alışık olduğumuz bir durum ve bu sektörün de bir özelliği olduğu için işinizi severek yapmakla ilgilidir. Otomotiv benim tabir ettiğim üzere; tiyatro sanatçılarının sahne tozu yutması gibi bir durumdur. O tozu bir kez ciğerlerinize çektiğiniz zaman o iş de sizi kendinize çeker. Dolayısıyla otomotiv işine girdikten sonra bir daha başka bir sektör pek cazip gelmeyebilir. En azından benim için böyle oldu, otomotiv ile tanıştıktan sonra bu sektör içinde kalmayı tercih ettim. Tofaş tercihim ise; işe başladığım günden itibaren bugüne kadar aklımdan geçen ve hayal ettiğim fikirleri hayata geçirebilmem için geniş bir alan sundu. Press atölyesindeki ilk görevimden başlayarak; her bir kademede ve her bir görevde oluşan fikirlerimi denememe, uygulamama, sonuçlarından dolayı ilerleme sağlamama ve bundan dolayı motive olmama yardımcı oldu. Dolayısıyla ben kişilik itibari ile bu tip oyun alanı olan, kendimden bir şeyler katabileceğim ve bir şeyi hayata geçirebileceğim işlerin içinde olmayı daha çok hayal ettim. Tofaş da bana bunu verdi. Bu yüzden birlikte geçirdiğimiz 28 yıl, karşılıklı beklentinin birbiriyle uyuştuğu yıllar oldu, hala da benim için zevkle yaşanılan yıllar olmaya da devam ediyor.