Öğrenci arkadaşlarımızın öncelikle çok iyi bir teknik donanıma sahip olmaları lazım. Çok iyi bir yabancı dile, özellikle İngilizce’ye sahip olmaları lazım. Bunların üzerine başka yetkinlikleri geliştirmeleri de gerekiyor. Teknik yetkinliklerinin dışında, davranışsal yetkinlikler kazanmaları gerekiyor. Bunun bir kısmı tecrübe ile edinecekler ama bir kısmını da kişisel gelişim yöntemleri ile elde etmeliler. Mutlaka ve mutlaka kendilerine bir kişisel vizyon belirlemeliler. İleride nereye gelmek istediklerini öğrenciyken şekillendirmeye başlamaları gerekir ve o vizyonun peşinde koşmalılar. Genellikle bizim üniversiteden mezun olan arkadaşlarımız bir şirkette Genel Müdür Yardımcısı olmak , Direktör olmak gibi basite indirgiyor. Bu değil istenen. Kişisel vizyon, hayatta ne iz bırakmak istediğinizdir. Bu dünyaya geliş amacınızdır. Bu dünyada ne yapmak istediğinizdir. Bunları belirlemek için kafa yorsunlar. Bunlar için bazı destekler alabilirler. böyle büyük ana sanayilerde çalışmadan önce daha küçük işletmelerde belli bir tecrübe edinmiş olmaları da çok büyük bir artı. Bunu da küçümsememek gerekir. Orada çalışabilirler ve daha sonra bu şirketlere geçiş yapabilirler. Akademik kariyerin endüstriyel hayatta mutlaka faydaları olabilir ama endüstriyel hayatın onlara öğreteceği o pratik bilgileri, saha bilgilerini okullarda almaları çok çok zor. Bu yüzden bir yol ayrımına gelip, akademik kariyer istiyorlarsa oraya, endüstriyel hayatta profesyonel çalışmak istiyorlarsa oraya, araştırma istiyorlarsa oraya gitmeliler.