Üniversite eğitiminin benim için hiç önemi yok. Yani, gerçekten hiç önemi yok. Buradaki arkadaşlarımın hangi üniversiteye gittiğini hatırladığım birkaç kişi var, o kadar. Hangi kimin hangi üniversitede, hangi bölümü okuduğunu bilmem. Bazen iş görüşmesi yaptığım üniversite mezunu birçok insanla karşılaşıyorum ve bazılarını çok garipsiyorum. Diyorum ki, "Nasıl kendine bu kadar güvenebilir?" Bazen üniversite mezunu olmayan arkadaşlarım da var. Onlar çok yetenekliler, biliyor musun? Burada çalışıyorlar, alaylılar ve ben alaylı olduğum için onlara çok güveniyorum. Çünkü ben de alaylıyım.

Günün sonunda okula gidip hazırlık yapmamışım. Üniversitede, lisenin hazırlık kısmını da okudum. Sonra üniversiteye bir de freshman dönemi okudum. O dönemde, "Ne işim var benim burada?" diye düşündüm, devamsızlıktan atıldım. Yani bu, inanılmaz başarısız bir öğrenci olduğum anlamına gelmiyor. Gayet başarılı bir öğrenciydim ama devamsızlıktan atıldım. Dedim ki, "Yani, öğrenmekse mevzu dışarıda çok daha fazlasını öğrenirim." Bunu düşündüm. Nitekim, görsel iletişim tasarımı bölümünde okumama rağmen mezun olamadım ama sanırım okulumun dördüncü senesinde tasarım felsefesi dersleri veriyordum. Tasarım felsefesi dersi veriyordum, inanabiliyor musun? Tasarımın ilham kaynakları, postmodernizm gibi konuları ele alarak insanlar için dersler veriyordum.

Mesela şu an, bir yıl öncesine kadar dijital pazarlama yapıyordum ama dijital pazarlama eğitimim yok. Pazarlama eğitimim yok, MBA'im yok ama Yeditepe Üniversitesi'nin yüksek lisans programında dijital pazarlama ve bütünleşik pazarlama eğitimi veriyordum. Birçok üniversitede farklı yerlerde eğitimler verdim. 2012'nin başından sosyal medyada sunum yapana kadar belki yüz farklı yerde, belki yüz elli farklı yerde konuşmalar yaptım. Konuyla ilgili eğitimini almış mıydım? Hayır, kendimi yetiştirdim. Çok okudum, vakit buldukça okudum, insanlarla konuştum ve onların deneyimlerini almaya çalıştım.

Mesela, üniversite öğrencilerinin etkinliklere gittiğini görüyorum. Etkinlikte harika bir konuşmacı var ama öğrenciler, onun deneyiminden yararlanmak yerine etkinlikte Snapchat'te kendi fotoğrafını çekip "dijital pazarlama keyfi" diye paylaşıyorlar. Ben gerçekten anlamıyorum öğrencileri. Düşünsene, birisi gelmiş ve kolektif bir deneyimi paylaşıyor orada ama öğrenciler onu dinlemiyor. Çok acayip, gerçekten çok acayip.

Dolayısıyla, üniversite filan bana pek hikaye gibi geliyor. İnsan kendini geliştirmek istiyorsa, gidip birilerine mail atmalı. Ne insanlar var biliyor musun? Yani, "Fatih Abi, seni tanımıyorum ama ben bir girişim yaptım. Bu girişimle ilgili sende daha önce sosyal medyada vardın veya şimdi sosyal medyadasın. Bana yardımcı olabilir misin? Ne yapmalıyım? Neyi yanlış yaptım?" şeklinde mailler ya da randevu alıp gelenler var. Düşün ki, sosyal medyaya satılalı bir seneden fazla olmuş, hala sosyal medya vasıtasıyla gelip benden fikir isteyen insanlar var. Eğer üniversiteyse, bence hayat üniversitesidir. Gerçek üniversite bu. Çünkü birçok üniversitede öğrenciler var, üç yüz beş yüz kişi gelip fotoğraf çektiriyorlar. Ben süperstar mıyım? Deneyim almayı öğrenmeliler. Ben şarkıcı değilim, sanatçı değilim. Bir şey değilim. Deneyim almayı öğrenmeliler. Piyasada çalışıyoruz, o kadar basit. Dolayısıyla benim için üniversitenin hiçbir önemi yok. Umarım iş hayatında üniversiteli olup olmadığına bakarak işe alma gibi bir tutum yoktur; bu, bence eksiklik yapma olasılığını artırır.