Tamam. Kişiye başlayacağım ama Decathlon benim ailem. Ben her gün aile buluşmasına geliyor gibiyim. Bu ne demek derseniz, dediğim gibi zaten fonksiyonel yönetim şeklini benimsediğimiz için katıldığım herkes arkadaş, herkes dost, herkes samimi; kendi gibi olabiliyor. Ben burada kendim gibi olabiliyorum. Şu an sizinle konuşurken aslında kendimim. Ne eksiği ne fazlası. Burada cesaret edebiliyorum, burada aksiyon alabiliyorum, burada karar alabiliyorum. Gerçekten aldığım kararların sonuçlarını görebiliyorum. Ne olursa olsun beni destekleyen çalışanlar var burada, beni destekleyen liderim var, beni destekleyen takım arkadaşlarım var ve bu güvene sahibiz. Bu, o kadar önemli ki, arkamdan bir iş çeviren insanların olmadığını bilmek gerçekten huzurlu bir şey.

Gerçekten sabah uyandığımda çok mutlu ve motive bir şekilde koşarak Decathlon'a geliyorum. Bu, "sabah uyanmayı seviyorum" demek değil, çünkü sabah insanı değilim. Ancak buraya geldiğimde evet, o mutluluğa erişiyorum. Çünkü herkes güler yüzlü, samimi, enerjik. Herkes sabah seni öpüyor; bu da buranın bir ritüeli. Herkes bilsin, sabah geldiğimizde birbirimizi öperiz. Yeni gelen arkadaşlarımız lütfen bu geleneği bozmasın. Kısaca, Decathlon'un aslında kendisi bir motivasyon kaynağı. Yani bu ürünleri satmam benim için motivasyon kaynağı, çünkü ben sporcuyum.