Aslında en çok korktuğum ama benim için en kolay olan süreçlerden biriydi başvuru süreci. Çünkü otomotiv sektöründe mühendis olmama rağmen teknik olarak kendimi yeterli görmüyordum. Acaba sektörel bazda yeterli donanıma sahip miyim? Bu tarz bir sürü soru aklımda dolaşıyordu. Haliyle, korkarak başvuruyordum en başında.

Görüşmeye geldiğimde ise şöyle bir anlayışla karşılaştım: Benim ne bildiğimin ötesinde, bilgiyi nasıl edindiğimi sorguluyorlardı. Bu, çok büyük bir artıydı. Çünkü doğrudan o tecrübesizliğin getirdiği tüm eksiklikleri ortadan kaldırmış oldular. Ayrıca bir hataya karşı nasıl tepki verebileceğim ve nasıl sorgulayacağım gibi konulara da değindiler.

Bana yöneltilen sorular genellikle öğrenme şeklimi ölçmeye yönelikti. İki günlük bir mülakat sürecimiz vardı; ilk gün İngilizce bir mülakat yaptık ve sektörle ilgili konulardan konuştuk. Raymond'u tanıyıp tanımadığımı sordular. Burada önemli bir nokta var: İş görüşmesine geliyorsanız, önceden ilgili şirketle alakalı bir hazırlık yapmış olmalısınız. Daha önce yaptığım stajlar, bu stajlarda neler yaptığım; özellikle üretim ve otomotiv tarafında yer aldığım projeler, sıkça sorulan temel sorulardı. CV'mde birkaç farklı projede yer aldığım yazıyordu, onlarla ilgili detaylar da sordular.

İkinci günümde daha çok insan kaynakları tarafıyla mülakat halindeydim; bu da benim sosyal hayatıma ve kişisel özelliklerime yönelikti. İnsan kaynakları ekibi, aynı zamanda şirket olanaklarını da anlattı. Açıkçası ortalama bir hafta içinde iş alımım gerçekleşti. Bu da benim için büyük bir kazanç oldu.