Bir tasarımcının en büyük zevki, aslında tasarladığı ürünü sokakta görmektir. En büyük zevk burada yaşanır. Ama tabii ki bu tek zevk midir? Kesinlikle değil. Bilgisayarda bir tasarım yaparsınız ve bunun analizlerini alırsınız. Doğrularsınız. "Evet, bu arkadaş kırılmıyor." veya "Evet, bu dişli dayanıyor." dersiniz. Sonra bunu alıp ürettiğinizde ilk zevki yaşarsınız. Tasarladığınız ürünün elinizde olması, gerçekten başka bir duygudur. Çünkü o size aittir. Her çizgisi, her noktası sizin düşündüğünüz ve yarattığınız bir eser aslında.

Yani burada, bir sanatçının ürettiği bir tablo ile sizin ürettiğiniz bir dişlinin arasında hiçbir fark yoktur. Bunun dışında, elinize aldığınız parçayı teste verirsiniz ve test sonucunda öngördüğünüz şekilde davranıyorsa, o parça teste geçiyorsa veya kalması gereken yerde kalıyorsa, burada ikinci zevki yaşarsınız. Çünkü bu, mühendisliğinizin tatminidir. Aslında ilki, kendi ürettiğiniz parçanın tatmini; ikincisi ise mühendisliğinizin tatminidir. Çünkü yaptığınız ürünün hesaplarını da doğru yapmışsınız ve işi layığıyla yaptığınız ortaya çıkmaktadır.

Üçüncüsü ise, bu ürünün endüstriye geçmesi, ticarileşmesi ve daha sonra da piyasada karşınıza çıkmasıdır. Hele de kullanıcı tarafından olumlu yorumlar alıyorsanız, ki tasarlayanın siz olduğunu bilmeden bu, gerçekten çok başka bir duygu. Buradaysa sadece mühendislik değil, aynı zamanda ticarileşebilir bir ürün tasarlayan kişi oluyorsunuz. Bu biraz daha farklıdır. Çünkü akademik hayatta mühendislik çok yüksek seviyededir. Ancak akademikteki çalışma günlük hayata uygun değildir. Bunun tek sebebi maliyetlerdir. Günlük hayata uygun olması için, aslında yaptığınız ürünün maliyeti de çok önemlidir. Fiyat-performans dediğimiz konuda kendinizi yetiştirdiyseniz ve ürününüz piyasaya çıkıyorsa, firma olarak ve aynı zamanda bireysel olarak bunun tatmini, diğer ikisinden de başkadır.