Birincisi, insanları dinlemek ve anlamak, onların yaşam hikayelerine dokunmak çok muazzam bir duygu. Ancak, bu durum herkesin kendi kişilik yapısıyla da çok alakalı. Yani, böyle bir şeyi muhtemelen herkes yapamaz. Hani ben insanları dinliyorum ve anlıyorum. Onlarla birlikte olmaya çalışıyorum. Acılarını hissetmeye çalışıyorum. O acıların onlara neler yaşattığını anlamaya, onlara farkındalık sağlamaya çalışıyorum. Güzel bir ilişki kurmaya çabalıyorum.

Bazen insanlar bana çok değersizmişim gibi geliyor. Annem ve babam beni suçluluk duygularıyla büyüttüler. İçimde yoğun suçluluk duyguları var. Onlara acılarını anlatırken, evet, orada kötü ilişkiler vardı. Ama bakın, burası çok güzel bir örnek; ilk ilişkimizde güzel ve terapötik bir bağ kurmaya çalışıyorum. Dolayısıyla, her insanla iyi bir ilişki kurmanın önemini göstermek, onların iç dünyasındaki sıkıntıları tekrar rahatsız etmeden anlamalarına yardımcı olmak ve biraz da davranış değişikliği sağlamak önemli.

Bunların yapıldığını gördükçe, ya da seanslarımız bittikten sonra bana telefon ettiklerinde, “Size gelmeden önce uyuyamıyordum, ama artık çok rahat uyuyorum” ya da “Size gelmeden önce yemek yiyemiyordum. Yemeklerle ilgili ya da çok tıkanırcasına yemek yiyordum. Artık yemeklerle sağlıklı bir ilişkim var” gibi mesajlar alınca çok mutlu oluyorum. Hatta, “Size gelmeden önce çok sinirlenirdim. Kızıma çok sarstığım dönemler oldu. Ama meğerse benim bazı acılarım varmış” dediklerinde; bunları beraber aştığımız için “Kızım için de, oğlum için de teşekkür ederim” gibi geri dönüşler aldıkça büyük bir tatmin yaşıyorum.

Çünkü insanın sıkıntısını bir şekilde halletmiş oluyorsunuz. Bu, gerçekten güzel bir his; insanın hayatına dokunabilmek.