Geleceğe her konuyla ilgili umutlu bakan bir kişi olarak mesleğimle ilgili de umutlu bakmaya çalışıyorum. Mesleğimizin iyi yerlere geleceğine ve güzel şeylerin olacağına inanıyorum. Ancak, üniversite sayımızın, yani eğitim veren üniversite sayısının, çok kontrolsüz bir şekilde arttığı bir dönem yaşıyoruz. Bu durumda hoca sayımız oldukça az kalıyor. Dolayısıyla, her üniversitede sunulan eğitimler gerçekten yeterli olmayabiliyor. Özellikle uzak şehirlerde bazı okullarda hiç öğretim üyesi olmayabiliyor. Öğrenciler yalnızca veterinerlerden ya da farklı iş kollarından kişilerden eğitim alabiliyor. Bu da, öğrencilerin beslenme ve diyetetik alanında iyi yetişmemesine neden olabiliyor.

Büyük şehirlerde ise iyi hocalardan eğitim alan diyetisyenlerin bilgi ve deneyimleri, bu şekilde eğitim almış öğrencilerden farklı oluyor. Bu farkı ortadan kaldırmak için daha çok çalışmaları gerektiğine inanıyorum. Özellikle bilimsel çalışmaları daha yakından takip etmeleri, toplantılara, sempozyumlara ve kongrelere katılmaları gerekiyor. Bu nedenle, yeni nesil öğrencilere daha çok iş düşüyor; her şeyi hocadan ve öğretmenden beklememek lazım. Eğer okulu kazandıysak ve bu mesleği seçeceksek, ama eğitim koşullarımız yetersizse, o zaman aldığımız eğitimlerle, katıldığımız kurslarla ve sempozyumlarla bu açığı kapatmamız gerekiyor. Böylece mesleğimizde daha başarılı olup iyi yerlere gelebiliriz.