Ben bir sosyal girişimciyim ve iç girişimciyim. Aslında sürekli bulunduğum bütün kurumlarda içeriden proje ürettim ve çok şanslıydım. Çünkü bu kurumlar benim proje üretmeme izin verdi. Dolayısıyla bu şekilde kendi kendimi gerçekleştirebildim. Eğer birinin bana söylediği işleri yapıyor olsaydım, çok kısa zamanda bunalır ve sıkılırdım; bırakmak zorunda kalırdım. Yirmi sekiz yaşından elli dokuz yaşına kadar otuz bir yıldır çalışıyorum ve bir otuz yıl daha çalışmayı planlıyorum. Keyifle yapabilmek için bu, kendi otonomim gerekiyor. Kendi kararlarını verebilmen lazım; ne yapacaksın, kiminle yapacaksın, ne zaman yapacaksın, nasıl yapacağına kendinin karar vermesi gerekiyor. Bu dört unsuru aynı anda sana veren tek yol da girişimciliktir. Yani birisi için çalıştığın zaman, mutlaka bu dört unsuru ya hiçbirisini vermiyorlar, ya birisini, ya da ikisini veriyorlar. Ama ben otonom yaratıklar olduğumuzu düşünüyorum. Dolayısıyla girişimciliğin tek yol olduğunu savunuyorum. Öğrencilere de bunu bir kariyer alternatifi olarak değerlendirmelerini öneriyorum. Girişimci olmasanız bile, girişimci gibi düşündüğünüz zaman özel sektörde daha faydalı olma ihtimaliniz artar ve daha hızlı yükselme şansınız olabilir.