Kullanıcı Deneyimi Tasarımcısı olmanın zor yanları nelerdir?

En zor yanı aslında en iyi yanı. Çünkü çok da bilmediğiniz bir sektörde bir çalışma yapmanız gerekiyor ve bunu sıfırdan öğrenmeniz lazım. Gerçekten bu, hiç bilmediğim bir sektörde ya da hayatım boyunca hiç kullanmadığım bir alanda gidip en ayrıntılı ekranları, en ayrıntılı çözümleri öğretmekle ilgili bir challenge oluşturuyor. Ve bunu yapmak için de elinizde sınırlı bir zaman var; aylara ya da yıllara değil, sadece haftalara sahipsiniz. Kullanılabilir bir araştırma yapıp bunu çok iyi analiz etmeniz gerekiyor. Hızla bir hesap açmanız ve içinde ne varsa hepsini öğrenmeniz lazım. Çünkü yaptığımız her unsuru, her sayfayı ayrıntılarıyla anlatmak zorundayız.

Klasik bir UI tasarımına, yani önceki dönemdeki ya da kullanılabilir UX Design kavramından önceki ajanslardaki algıya bakıldığında, şöyle bir yaklaşım vardı: Bir brif alırsınız, araştırma yaparsınız. Araştırma yapmak dediğimde genelde kendi aranızda bir brainstorming olur, sonra bu bilgiler kreatif direktöre gider. O, iki üç tane konsept oluşturur, müşteriye gider ve görselliği satar. Yani burada şu renkleri kullandım, şöyle görseller var, içinde mutlaka bir iki çözüm de vardır. Ama bizim durumumuz öyle değil. Benim anlattığım konularda hiçbir görsellik yok; sadece tamamen fonksiyonel detaylar var. Bu nedenle, fonksiyonaliteyi anlatmam gerekiyor.

Fonksiyonaliteyi anlatırken çok fazla soru geliyor. Örneğin, "Bu durumda kullanıcı buradan giderse ne olur? Şöyle gelirse ne görecek?" gibi farklı sorular. Bu soruların hepsini tasarlarken kabul etmeniz ve bilmeniz gerekiyor. Her koyduğunuz çizginin, her ikonun neden orada olduğunu da anlatabiliyor olmanız lazım. Bu yüzden, çok ayrıntılı çalışıp çok emek harcanması gereken bir konu. Bu emek, tabii ki sizin sosyal hayatınızdan biraz feragat etmenize neden oluyor. Çünkü bir konu hakkında bilgi edinmek demek, aslında boş zamanlarınızı bunu harcamak anlamına geliyor. En büyük dezavantajlarından birinin bu olduğunu söyleyebilirim; öğrenme sürecinde böyle bir eğitimin olmaması ve her şeyi aslında sıfırdan başlamak zorunda oluşumuz, diğer hayatımızı bir parça sekteye uğratıyor.