İki sene önce benim net bir beklentim vardı. Yüzümüze gözümüze bulaştırmadan ilk kırk kişiyi seçip, onlarla birlikte girişimcilik kültürünü daha yakından nasıl geliştirebileceğimizi öğrenmek istiyordum. Çünkü bu girişimcilik kültürünü yaymakla ilgili hiçbir yerde yazmıyor ve bunun çok örneği de olmadığından beklentim buydu. Başlangıçta belirlediğim hedeflerin çok üstündeyiz. İlk sene, Mayıs 27'de basın toplantısı yapıldı ve ardından başvuru süreci açıldı. Sadece birkaç hafta açık kaldı ve sonuç olarak altı bin dört yüz başvuru geldi; kırk kişi seçtik. Geçen sene otuz bin başvuru geldi. Bu başvurulardan ilk sene on kişi mezun ettik ve elli yeni kişi seçerek toplamda seksen kişi olduk. Bu grubun yarısı kız, yarısı erkek.

Mesela, bu altı bin ve otuz bin başvuru, benim beklentimin çok, çok üstünde. Bu sene de muhtemelen daha fazla başvuru gelecektir. Şu anda reklam yapmayan bir kuruluşuz; ciddi anlamda bir tanınmışlık çalışması yürütmüyoruz. Tamamen ağızdan ağıza iletişimle ilerliyoruz. Gençler, üniversite öğrencileri birbirlerini anlatıyor. İlk senede altı bin başvuru gelmesi, ikinci senede otuz bin başvuru gelmesi ve bu sene daha fazla başvuru gelmesi, bence başarılı olduğumuzu gösteriyor. Ekibimizle beraber en önem verdiğimiz noktayı da belirtmek isterim: Girişimcilik Vakfı'nın, tam bir şirket gibi, markasının değerli olması. STK dünyasının "Kokkolası" gibi kendimizi ilk günden beri görmeye başladık. Henüz orada değiliz, ama o yönde seyretmek istiyoruz.

Evet, ben memnunum; beklentilerimin üstünde ilerliyoruz. Yurt dışı gezileri de buna katkı sağladı. Mütevellitindeki heyecanı ve etrafımızdaki ekosistemin veya hinterlandın heyecanını görüyorum. Sponsorlar bizi buluyor. Amerika'dan, Almanya'dan, Doğu'dan gelen sponsorlar var; biz onlara ulaşamazdık. Örneğin, Boeing'in Türkiye'de sadece iki veya üç müşterisi var. Tercih edenler bile, bizi kendileri buldu. Çünkü fikirlerimiz özgün. Evet, iki senede geldiğimiz noktadan ben çok heyecan alıyorum.