Şöyle, ben geç girişimci oldum. Girişimcilerle tanıştığımda on beş yıl çalışıyordum. Girişimci olmaya karar verdim ve hep içimde "Keşke ben girişimciliği yirmi yaşında öğrenseydim ya da duysaydım" diye bir düşünce vardı. Böyle olunca insan sürekli "Ne yapabilirim?" diye düşünüyor. Sonra biraz başarılı olunca, şirketler büyüyünce insan bir de geri vermek istiyor.

Ben hep geri vermeyi yaparken nasıl bir şey yapabileceğimi, ölçeklenebilir bir proje nasıl oluşturabileceğimi, daha modern bir şey nasıl geliştirebileceğimi düşünüyordum. Bu sırada girişimcilik vakfı fikri oluştu. "Girişimcilik kültürünü yaymak için bir vakıf olsa, bu vakıf girişimciliğin heyecanlı taraflarını tüm gençlere anlatsa" derken önce üç kişi, sonra beş kişi derken bir mütevelli heyeti oluştu. Toplamda kurucu mütevelli sayı yirmiye yakın. Onlarla beraber girişimcilik vakfını kurduk.

Hedef kitlemiz, 17-24 yaş arası gençler. Yani benim gibi, iş işten geçtikten sonra girişimciliği öğrenmesinler. Daha da önemlisi, dünyadaki büyük şirketlerin, örneğin Google ve Facebook'un hikayelerine baktığımızda, bu girişimlerin kıvılcım noktası genellikle üniversitedir. Bu dönemde gençlerin yapabileceği, hem heyecan verici hem de alternatiflerin fazla olduğu bir ortam var. Gençler, iş hayatına çok ilerlememiş, ailesini kurmamışken, deneme cesaretine sahip.

Bu nedenle, kendi hikayemden yola çıkarak, Markafoni satışından sonra geri verme isteği ve gençlere yönelik bir projeye yönelme fikri doğdu.