Bin dokuz yüz doksan yedide İsviçre'de bir toplantıya gittik; iki arkadaş olarak katıldık. Yol paramızı, buradaki üniversite arkadaşımın sahibi olduğu turizm şirketi karşıladı. Viyana’daki bir arkadaşımızı aradık ve onun evinde kaldık. Toplamda on dolar harcadık; iki kişi gidip geldik. O dönemde paramız yoktu; evimin bir odasını ofis olarak kullanıyordum. Bir arkadaşım eski bir bilgisayar vermişti, ama 1997 teknolojisi oldukça gerideydi. İlk toplantıyı yaptığımızda internet yoktu, bilgisayarlar kullanılmıyordu. Uluslararası toplantılarımızda mektupları zarfa koyarak dünyanın birçok yerine gönderiyorduk. En büyük lüksümüz, sonradan edindiğimiz bir faks makinesi oldu. Projemizde Birleşmiş Milletler'den destek aldık ve ilk defa profesyonel çalışmaya başladık. Burada üç dört arkadaş, hatta Amerikalı bir arkadaşımız da sekiz ay boyunca profesyonel olarak bizimle çalıştı. İlk defa bu süreçte paramız oldu.