Özellikle Türkiyede Endüstri Mühendisliğinin tanımını yapmakta en çok zorlanan, üstüne üstün aday öğrencinin "CEO" Yüksekokulu zannettiği [en kötü standart bir yönetici oluruz kafası :)] ve okurken de çalışırken de ben hep sosyal yönlerimle bu işi götürürüm zihniyetiyle yola çıkılan tercihde bu bölüm, gerçekleri öğrencinin yüzüne o kadar güzel ve gerçekçi vuruyor ki öğrencideki hayal kırıklığının üstüne endüstriye giriş dersinin 2. haftasında yeni hayaller ve heyacanlar ortaya çıkıyor. Çünkü Endüstri Mühendisi, çalışan veya yeni çalışacak sistemde elde edilecek maksimum verimliliği sağlamaya çalışırken kendine kattığı analitik düşünme, matematiksel modelleme,programlama,simülasyon ve daha sayısız yöntem ve bilgi birikimiyle türkiyedeki neredeyse her sektörde ekmek bulabileceğini, her sektörde çalışma imkanını sağlayabileceğini, insanın sevdiği alanda ilerleyebilmesi açısından şansının ve kapılarının açık olduğunu ve " 'Industrial Engineering' yurtdışında yok abi türkiyede de çok mezun var patlayacak o bölüm!" denildiğinde yurtdışı tabanlı ve II. dünya savaşından beri varolmakta hatta ilk adının O.R(Operation Research) olarak ortaya çıktığını farkedersek dünyada herhangi bir alanda operasyon olduğu sürece ve verimliliğin limiti sürdürülebilir ve geliştirilebilir olduğundan endüstri mühendisleri bu operasyonun başında hem türkiyede hem de yurtdışında olacaktır diye düşünüyorum. Anlattığım "BEN YÖNETİCİ OLUCAM" tabusuna da sebep olan içinde para,zaman,insan,makina v.b değişkenlerin olduğu sistemi bilen ve onu yönetebilen öncelikli Adayların işletme mezunu değil de sistemin her unsurunu bilen endüstri mühendisi mezunu olmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Ancak her şey insanın kendini ne kadar geliştirdiği ile orantılı olduğundan bugün atıyorum bankaların, otomotiv firmanlarının başındaki insanlar makine mühendisi de olabilir,işletme,elektrik elektronik, ekonomi ya da falanca mezunu da olabilir tabiki.Kısacası Endüstri Mühendisinin sosyalliği ve yetkinliği yöneticiğe garantidir diyemeyiz.