Başlangıçta alternatiflerim tıp ve mühendislikler şeklinde iki ana ayrı kolda şekillenmişti. Fakat tıp okuma konusunda istekli olup olmadığımdan tam olarak emin değildim. Önce bu konuda kendimi sorguladım, daha sonra tıp okumanın bana diğer alternatiflerden daha fazla pişmanlık getireceğine kanaat getirdim. Çünkü tıp seçtiğim takdirde önümde beni bekleyen minimum 10 yıllık yorucu bir platform olacaktı ve ben kendimi amiyane tabirle pek de ‘zora gelemeyen’ bir öğrenci olarak görüyordum. Bir vakit sonra kabulleneceğimi bilsem de tıp fakültesindeki ilk birkaç yılımın büyük zorluklar içinde geçeceğine karar verdim ve mühendislik seçeneklerine yöneldim. Burada iki seçeneğim vardı, Endüstri veya Elektrik – Elektronik Mühendisliği. Bu ikilemden tercih yapma tarihleri başlayana kadar halen çıkamamıştım. Bir noktada artık ODTÜ Elektrik – Elektronik yazmaya tam karar vermişken beni bundan geri iten sebebin ne olduğunun farkına vardım, ben gerçekten teknik ağırlıklı bir fakültede okumak istemiyordum. Zaten lise hayatım boyunca öğretmenlerim tarafından EA’cı olmaya teşvik edilmiş bir öğrenciydim ve sözel açıdan da bir ağırlığı olan ve tekniğin içinde boğulup gitmeyen bir mühendislik fakültesi yazmak istedim. Bu noktada Endüstri mühendisliği önümde apaçık duruyordu. Kararlarımı bu kadar çabuk değiştirdiğim için gerçekten çok şüphe duydum, daha sonra pişmanlık duyup duymayacağım hakkında çok düşündüm fakat Bilkent Endüstri üzerine okuyabildiğim ve dinleyebildiğim her şeyden yararlandıktan sonra ‘artık pek de şüphelenmeye gerek yok, sanırım en iyisi bu’ diyerek burayı tercih etmeye karar verdim. Burada bölümün geleceği hakkında pek bir şey söyleyemeyeceğim, çünkü henüz ilk yılımı bitirdim ve söyleyebileceklerim herhangi bir yerde okuduklarınızın neredeyse aynıları olacak.