Aslında mühendislik okumak benim daha küçük yaşlardan itibaren farkında olmadan yaptıklarımın bir sonucudur diyebilirim. Küçükken lego oynamaya bayılırdım. (Laf aramızda, hala lego görünce heyecanlanıyorum.) Bir zamanlar tuhafiye dükkanımızın yanında küçük bir televizyon tamircisi vardı ve ben de kendi dükkanımızdan çok orada takılırdım. Lehim kokusuyla ilk haşır neşir olmuşluğum o zamanlardı. Üstüne üstlük ilköğretim çağımda “Bilim Çocuk” dergisini okuyarak derginin “Kendimiz Yapalım” köşesindeki elektronik devreleri kendi çapımda yapmaya çalışmam ile elektroniğe karşı güçlü bir sempati kazandığımı bilmiyordum.

Liselere Giriş Sınavı’na hazırlanırken fen lisesini hedefliyordum. Sınavı güzel bir şekilde atlattıktan sonra tercih zamanımda Denizli Erbakır Fen Lisesi’ni seçtim. Oysa o zaman tercihimi yaparken ileride seçebileceğim meslek sayısını azaltmış olduğumdan haberim yoktu. Pişman mıyım? Hayır; ancak okuduğum lisenin bana kattıkları ile benden götürdüklerini kıyaslarsam işin içinden hiçbir zaman çıkamıyorum. Neyse, eğer bir fen lisesi mezunu iseniz tercih edebileceğiniz bölüm sayısı sınırlıdır. Herhalde çok fazla bilgisayar oyunu oynamış olmalıyım ki uzun bir süre ortalarda “Bilgisayar Mühendisi olcam ben.” diye dolaştım. Tercih döneminde ise fikrim değişti. Elektrik-Elektroniğin gerek iş alanı, gerek yurt işi ve yurt dışında kabul görülüyor olması, gerekse insanlığa güzel bir hizmet verebilecek olma hayali ile bu bölüme geldim.